نظریه فیلم مدرن به مجموعه‌ای از نظریه‌های سینمایی گفته می‌شود که از دهه ۱۹۶۰ و در دهه‌های بعد به تدریج وارد فضای مطالعات سینمایی شد. نظریه فیلم مدرن می‌کوشد نظامی مفهومی و نظرورزانه برای تامل درباره جنبه‌های مختلف سینما فراهم آورد و نقد فیلم را از یک فعالیت ذوقی و بلاغی درباره فیلم‌ها به قسمی خوانش دقیق و تحلیل نظام‌مند تبدیل کند.
در شش دهه گذشته نظریه فیلم تاریخی پربار، غنی، خلاق و متنوع را پشت سر گذاشته است و نه تنها مسیر نقد فیلم بلکه ساخت فیلم را هم عوض کرده است. به وضوح می‌توان آگاهی و بصیرت تولید شده در نظریه‌های دهه ۱۹۷۰ را در فیلم‌های دهه ۱۹۹۰ مشاهده کرد. پدیده‌ای که نشان می‌دهد نظریه‌ها تا چه حد با حوزه عمل در تعامل‌اند.
در این دوره ابتدا شرحی مجمل از نظریه فیلم کلاسیک و دستاوردهای مفهومی آن ارائه می‌کنیم و سپس نظریه فیلم مدرن و تحول معرفت‌شناسانه آن در مطالعات سینمایی را نشان خواهیم داد و بر چند نظریه مهم از جمله نظریه فمینیستی فیلم، نقد ایدئولوژی و آپاراتوس، نظام طبقه‌بندی تصاویر ژیل دلوز و نظریه روانکاوانه متمرکز خواهیم شد و هر کدام را مفصل شرح خواهیم داد.
