عدالت یا ادالت؟! بست‌نشینی (۱ از ۲)

⭕️ بست‌، نشستن یا بست‌نشستن؟! در ضمن، تک‌خوری ممنوع!
🔻 یکم:
– «امروز جامعه‌ی دین‌بنیاد قدیم ایران، سردی ناشی از برکشیده شدن دین‌مداری از عرصه‌ی سیاسیون را احساس می‌کند و در فقدانش می‌گرید.
در واقع با ادغام دین در جبهه‌ی خواص و تبدیل میراث تاریخی‌اش به سوخت موتور دولت‌ها، جامعه‌ی ایرانی عملا از آغوش گرم دین محروم مانده و در ادامه، به مصائب فرهنگی و سیاسی بی‌شماری مبتلا گشته است.
بالاتر آنکه، مرهم رنج‌های دیروز خود را، نمک بر زخم‌های امروز خود یافته و اکنون در میانه‌ی دو احساس، حسرت دیروز و خشم امروز، در بی‌چارگی خود مانده است.- در چنین شرایطی، بست‌نشینی و پناه بردن به اهل بیت (ع) و تظلم به بارگاه حضرت عبدالعظیم (ع) را باید تجدید خاطره‌ی فراموش شده‌ای از تلاش برای احیای حقیقت دین دانست.
بست‌نشینی که همواره نماد استیصال ملت در برابر جور حاکمان بود، این‌بار سال‌ها پس از آخرین بست‌نشینی علمای تهران اتفاق می‌افتد که نشانه‌ی بی‌پناهی بی‌پناهان در برابر جور مقدس است.
این بست‌نشینی دوباره، در میان لایه‌های درهم‌تنیده‌ی تاریکی و ناامیدی، به ناگاه معنای تازه‌ای به روی ایران می‌گشاید: امکان بازیابی امید دوباره‌ای به مذهب…»
🔸 لذا بست‌نشینی و در کل هرگونه اعتراض به فضای خطرناک موجود، بهتر از بست نشستن و دست‌ روی‌ دست‌ گذاشتن است! اما…🔸 بخشی از اطلاعیه‌ی شماره ۲ بقایی، جوان‌فکر و خراسانی. خطاب به رهبری:

– از آنجا که دستگاه قضایی تحت زعامت آقای آملی لاریجانی از سال ۱۳۹۰، تمامی تلاش خود را برای تضعیف و تخریب دولت دهم و همچنین برآورده ساختن خواسته‌ی از پیش اعلام شده‌ی شیمون پرز ملعون، یعنی بدنام کردن دکتر احمدی‌نژاد و دولت او، به کار بسته و…

🔻 دوم:
– « از سخنان جناب احمدی‌نژاد، متن بیانیه و سرلیست امضاکنندگان مشخص است که مسئله نه‌تنها عدالت نیست، بلکه سهم‌خواهی از قدرت و عقده‌گشایی در سیاست است. که قربانی این نمایش هم طبق معمول، اول خود عدالت و بعد برخی از دانشجویان و جوانان خوش‌نیت است.

– اینکه سران جریان معمولا فقط در دفاع از اصحاب خود وارد معرکه عدالت‌خواهی میشوند؛ اینکه تخلفات آشکارای متضاد با عدالت اصحاب خودشان را توجیه میکنند؛ اینکه به جای استنادات دقیق عقلانی بیشتر دنبال جنجال و غوغای احساسی هستند؛ اینکه همه‌ی مسائل قضایی را سیاسی جلوه می‌دهند و در یک کلام، اینکه صرفا بر بی‌عدالتی‌هایی تمرکز می‌کنند که به نحوی مرتبط به خودشان و منافع سیاسی قدرت‌محور خودشان است، همه از نشانه‌های یک انحراف جدی و واقعی است. انحراف انگ و تهمت نیست، بلکه توصیف است.»

🔸 لذا ضرورت عدالت‌خواهی و عدم رضایت به وضعیت موجود، در جای خود همان قدر صحیح است که بیراهه رفتن این نحله‌ی به اصطلاح عدالت‌خواه، شخصی و موسمی.

🔸 فلذا لباس عدالت‌خواهی، آزادی‌خواهی و آرمان‌گرایی به تن سردمداران بهار گشاد است. حال مسئله‌ی اصلی مشخص است: عدالت‌خواهی صحیح چگونه است؟

🔗 یکم، برگرفته از مطلب: بست‌نشینی، احیای مذهب علیه مذهب، کانال چپ اسلامی (+)
🔗 دوم، برگرفته از مطلب ذبح عدالت، در پیشگاه منفعت و جهالت. کانال عدالت‌خواهی (+)
که فقط بخش‌های مورد تایید ذکر شدند.

#تحلیل_دانش‌آموزی
#محمدحسین_سبزه‌ای دانش‌آموز پایه‌ی پیش‌دانشگاهی دبیرستان شرف‌الدین

[قسمت دوم مطلب]

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا