یک رمان را در دست بگیرید و به کاری که با شما می‌کند فکر کنید. رمان می‌تواند در لحظه شما را از مکان، زمان و همیت تهی کند و نوع دیگری از سه مورد فوق را در شما جای دهد. حال به‌جاست گفتن که ژورنالیسم (روزنامه‌نگاری) روایت وقایع به شکلی سرد، بدون پیش‌داوری و دارای بی‌طرفی ارزشی است. پس چطور بزرگ‌ترین رمان‌نویسان روزی خبرنگار بوده‌اند. همینگوی و گابریل گارسیا مارکز و هزاران هزار نویسنده دیگر، اصالت را به تخیل می‌دادند یا واقعیت؟ چه نسبتی میان قصه‌گویی و ژورنالیسم وجود دارد؟