عدالت یا ادالت؟! بست‌نشینی (۲ از ۲)

⭕️ فقط علی نان‌جو‌خوار می‌تواند کوفه را نان‌‌گندم‌خوار بکند…

[قسمت اول مطلب]

🔸 امیرالمؤمنین (ع): عامل سائر النّاس بالإنصاف و عامل المؤمنين بالإيثار. [غرر الحكم و درر الكلم. ص: ۴۶۷]

🔸 مراد از «بالانصاف» چنانکه مکرر مذکور شد، عدل است. [شرح آقاجمال خوانساری بر غرر الحکم و درر الکلم، ج ۴، ص ۳۶۶]

🔸 بعد از خواندن حدیث امیرالمؤمنین (ع)، در می‌یابیم که چرا مسیر اکثر انقلاب‌های عدالت‌خواهانه در همان سال‌های اول انقلاب عوض می‌شود. چرا که انقلابیون بعد از رسیدن به قدرت، به‌دنبال اجرای عدالت «فقط در حق خودشان» می‌افتند! و همه‌ی سهم‌خواهی‌ها و در نتیجه، ویژه‌خواری‌ها نیز از همین نقطه آغاز می‌شود. که به جای تلاش برای اجرای عدالت در حق همه و گذشتن از «حقوق‌» خود (همان معنای ایثار)، به‌دنبال اجرای عدالت «فقط برای حق خودشان» و برداشتن حقوق‌شان از سفره‌ی انقلاب هستند.

🔸 اگر هم ظلمی به سردمداران بهار شده (که جای بررسی جداگانه دارد)، نمی‌گوییم مقابل ظلم سکوت کنند و حق‌شان را نخواهند. اما اینکه اینها فقط برای خودشان بست‌نشینی و اعتراض می‌کنند، نشانه‌ی غضب‌شان نسبت به عدم حضور در عرصه‌ی قدرت و سیاست است و نه نشانه‌ی عدالت‌خواهی!

🔸 لذا عدالت‌خواهی به پرچم‌داری سردمداران بهار، محکوم به خروج از مسیر است.

🔸 فلذا این رویه‌ی سردمداران بهار، بیشتر شبیه ادالت‌خواهی است تا عدالت‌خواهی.
عدالت (با عین) یعنی برابری شرایط (اقتصادی/قضائی/…) برای همه‌ی اقشار جامعه، خصوصا محرومان و مستضعفان.
اما ادالت (با الف) یعنی سهم‌خواهی و ویژه‌خواری از قدرت و ثروت.

#تحلیل_دانش‌آموزی
#محمدحسین_سبزه‌ای دانش‌آموز پایه‌ی پیش‌دانشگاهی دبیرستان شرف‌الدین

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا