🔸امشب در يكى از برنامه‌هاى پربيننده تلويزيون، دو خانم را دعوت كرده بودند كه تا چند سال پيش شرايط زندگي‌شان خيلى بد بوده و پسر يكي‌شان آرزو داشته تلويزيون داشته باشند و دختر يكي‌شان هم خيلي ناراحت بوده. ولي امروز از صدقه سرى دو نفر ديگر موسوم به «حامی» ديگر بالاى سرشان سقف دارند و تلويزيون دارند و خوشحال‌اند و به قول مجرى برنامه، به بعضى از آرزوهايشان رسيده‌اند.
🔸مجرى برنامه كه اشك در چشمانش حلقه زده بود هم اواخر برنامه توصيه كرد كه بجاى شعار دادن هركدام‌مان يك قدم كوچك برداريم و خودمان را به امام على شبيه كنيم. و آخر كار هم حامى‌هاى اين دو خانواده را دعوت كردند تا روى آنتن زنده در كنار حمايت‌شده‌ها از روند حمايت‌شان بگويند و مجرى هم هى از «میزان خوشحالی» و «حال دل حامیان» بعد از اين عمل نيكوكارانه و مهربانانه مي‌پرسد.
🔸بله، امام على آنها، امام على نازنين موسسات خيريه و طرح‌هاى محسنين است كه هيچ اعتراضى به ساختار اقتصادى و تداول مال بين اغنياء ندارند و باقيمانده پول و غذايشان را جلوى «قشر آسیب‌پذیر» تف مي‌كنند.
🔸امام على آنها در چشم بدبخت بيچاره‌ها زل مي‌زند و در كنار آنها روى آنتن زنده مي‌نشيند و از روند كمك كردن به آنها صحبت مي‌كند و براى ما از حس خوشحالى كمك به بدبخت‌ها مي‌گويد كه ما هم براى خوب شدن حال دلمان به فقرا كمك كنيم. امام على آنها ديگر هيچ وقت نمي‌گويد «فما جاعَ فقير الا بما مَنَعَ غني»(١) و نمي‌پرسد «أليس كان رسول الله يقسم بالسوية بين المسلمين؟»(٢)
بنظرم بازخوانى يادداشت «خیریه به دنبال بازتولید خیریه» امروز، ضرورى است.
١-هيچ فقيري گرسنه نمي‌ماند مگر اينكه توانگري حق او را نداده باشد.
٢-آيا پيامبر ميان مسلمين به مساوات و برابري تقسيم نمي‌كرد؟
#تحلیل_دانش_آموزی
#روح_الله_اکبری دانش آموز دبيرستان شرف الدين
