من از شکوه و برانگیختگی رویش در بهار می‌آموزم که هماهنگی درون‌داد و برون‌داد منحصر به فرد هر زیست‌بوم است که چنین زندگانی پرشور و رنگارنگ و نظمی موزون را رقم می‌زند. آموزش و پرورش -بطور عام- و علوم انسانی -بطور خاص- که پیشران پیشرفت پایدار و متوازن است، اگر می‌خواهد توسعه فردی و پیشرفت اجتماعی برای جامعه ایرانی را رقم بزند باید از لحاظ درون‌دادهای معرفتی و برون‌دادهای علمی، موزون و بومی و هماهنگ با میراث ارزشی و فکری و فرهنگی اصیل این آب و خاک (ایران و اسلام) باشد. در این حالت است که می‌توان امید داشت رویش حاصل از زیست‌بوم علوم‌انسانیِ بومی بتواند بحران‌ها و چالش‌های پیش روی جامعه امروزی را که حاصل چرخه‌ای چند صد ساله و معیوب و تاریخی است، فهم و حل نماید.
من به همراه همکارانم در دبیرستان شرف‌الدین چنین چشم‌اندازی را دنبال می‌کنیم…
بذل عنایت و توجه و دعای خیر شما فرهیخته گرامی در روزهای آغازین قرن جدید و سال نو شمسی می‌تواند موجبات پشت‌کار و دل‌گرمی ما را در این سال‌های سخت فراهم نماید.
با تقدیم احترامات فائقه
مدیر دبیرستان تخصصی علوم‌انسانی شرف‌الدین
مرتضی کیا – ۱۴۰۱/۰۱/۰
