این روزها طرح #هدایت_تحصیلی موجب اعتراضات بسیاری شده و اولیا و دانش‌آموزان را نگران کرده است. این طرح می‌خواهد توازن را میان رشته‌های مختلف برقرار کند و هر شخص را به رشته‌ای که به صلاح شخص و جامعه است برساند. دیگر انتخاب دانش‌آموز تنها ملاک انتخاب رشته نیست بلکه نظر مشاور روانشناس، اولیا، ظرفیت منطقه‌ی تحصیلی و از همه مهم‌تر معدل دانش‌آموز تاثیرگذار است.
بعد از اجرایی شدن هدایت تحصیلی و اعلام پذیرفته‌شدگان رشته‌ها، اولیا و دانش‌آموزان در شهرهای مختلف نسبت به این طرح اعتراض کردند. اعتراضاتی با این لحن[یکی از اولیا]:« چرا اسم این کار را انتخاب رشته گذاشته‌اند؟ اگر انتخاب است پس باید انتخاب موردنظر خود دانش‌آموز باشد که در این راستا سرنوشت دانش‌آموز را رقم می‌زند و حتی والدین آن‌هم نمی‌توانند در علاقه فرزند خود دخالت کنند.»{۱}
این طرح راه‌حلی است برای مشکل ریشه‌دار و قدیمیِ ضعف شدید رشته‌هایی غیر از ریاضی و تجربی(مانند علوم انسانی و کاردانش و…). مشکلی که باعث شده در اجرا(حوزه‌ی کاردانش و فنی حرفه‌ای) و در تصمیم‌گیری و مدیریت و تحلیل وضع موجود(حوزه‌ی علوم انسانی) نیروی انسانی کارآمد نداشته باشیم و مجبور شویم کارهای روی زمین مانده را به مهندس‌ها و پزشک‌هایی بسپاریم که در آن‌کارها تخصص ندارند. کاری شبیه به اینکه به یک حقوق‌دان بگوییم به جای مهندس عمران ساختمان بسازد. اما در خود این هدایت تحصیلی می‌توان نگاه مهندسی و ریاضی‌وار نسبت به مسائل انسانی و اجتماعی را مشاهده کرد. همان مشکلی که قرار است رفعش کند!
احتمالا فرآیند تصویب این طرح اینگونه بوده است که مسئولین پس از سال‌ها نگاهی به آمارها انداختند و متوجه مشکلی شدند. مقدار متغیرِ تعداد دانش‌آموزان رشته‌ی ریاضی و متغیرِ تعداد دانش‌آموزان رشته‌ی تجربی (هم از لحاظ کیفیت و هم از لحاظ کمیت) بسیار بیشتر از دیگر رشته‌هاست و معادله به هم ریخته است. پس برای برقراری تساوی بین دو طرف معادله مقدار یک‌طرف معادله را کم می‌کنیم و به طرف دیگر اضافه می‌کنیم. اینگونه معادله متوازن می‌شود.
برخورد با دانش‌آموز به مثابه یک عدد نه یک انسان! انتخاب دانش‌آموز اهمیتی ندارد مهم این است که ما صلاحش را می‌دانیم و او را به آنجا می‌رسانیم. نیت این طرح نیت کاملت درستی است اما با مساله سطحی برخورد شده و به ریشه‌های مساله توجه نشده است. اینکه چرا دانش‌آموزان علاقه بیشتری به رشته‌ی ریاضی و تجربی دارند؟ چرا اکثریت از رشته‌های دیگر خبر ندارند؟ چه تصورات غلطی نسبت به رشته‌های دیگر وجود دارد؟ آیا بازارکار متوازنی وجود دارد؟ آیا دانش‌آموزان از استعدادهای خود آگاهی کافی دارند؟ با پاسخ دادن به سوالاتی از این دست و اطلاع‌رسانی درست می‌توان با قانع کردن دانش‌آموزان و روشن کردن موضوع برای آن‌ها هم به هدف متوازن کردن رسید و هم به حق انتخاب و انسانیت دانش‌آموزان احترام گذاشت.
۱)به نقل از تسنیم
#تحلیل_دانش_آموزی
#سامان_سیفی دانش‌آموز مدرسه‌ی شرف‌الدین
