محصل! اذان بگو!

مسجد، هیئت، امامزاده و…، همگی ما را یاد نماز و روضه و نذری و دعاخوانی می اندازند و در ذهن ما هیچکدام از اینها ربطی به درس و مدرسه و خواندن و نوشتن و آموختن ندارد. انگار نه آن کسی که به مسجد میرود، #اطلبوا_العلم را دیده و نه آن کسی که به مدرسه و دانشگاه میرود، #هو_العلیم را. در صورتی که می بینیم علی علیه السلام خطبه های عمیق معرفتی اش را در مسجد ایراد می کرده.

این فاصله  ای که بین این دو نهاد افتاده ریشه های رنگارنگی دارد. مهمترینش این است که علم در کلام #امیر_المومنین با علم در سخن #فرانسیس_بیکن خیلی فرق دارد. هر دو گفته اند #علم_قدرت_است ولی منظور علی(ع) از علم، معرفت و حکمت بود و معنی علم در نظر بیکن علم تجربی و احیاناً فنی بود. وقتی این دو نوع علم از دو منبع مختلف بیایند، در نبود مدیر هوشمند و متعهد، ظهور اجتماعیشان هم در دو جای دور از هم خواهد بود. #علوم_فنی_و_صنعتی این خاصیت را دارد، ولی دیگر چرا #علوم_حکمی_و_معرفتی ما باید از مسجد و امامزاده و هیئت دور باشد؟

این انتقادات را احتمالاً کسان دیگری مثل من وارد کرده اند ولی در عمل تغییر چندانی حاصل نشده. نهایتاً می بینیم که مثلاً در دانشگاه تهران، مسجدی می سازند و به نام #دانشگاه_تهران تمام میشود، یا در دانشگاه امام صادق(ع)، مسجدی ساخته میشود و نامش میشود #مسجد_دانشگاه_امام_صادق . در حقیقت نه مسجد باید زیرمجموعه ی دانشگاه تعریف شود و نه دانشگاه ذیل مسجد، بلکه این دو نهاد باید مثل دو #برادر در کنار هم تنفس  کنند.

اگر قرار باشد دانشجویان و دانش آموزان #مؤذن_های_جامعه باشند و هر دو برای بیدار کردن افکار مردم تلاش کنند، نیاز به تریبون کم هزینه و تاثیرگذاری همچون مسجد دارند و مسجدی ها هم برای آن که به علوم و معارف به روز دست پیدا کنند نیاز به یک مرکز علمی پویا مثل مدرسه و دانشگاه دارند.

#سیدمحمد_سیدمحسنی دانش‌آموز مدرسه‌ی شرف‌الدین
#تحلیل_دانش_آموزی

دیدگاه‌ خود را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

پیمایش به بالا